|
"A
opinião comum de que sou ateu repousa sobre grave erro. Quem a pretende
deduzir de minhas teorias científicas não as entendeu.
Creio
em um Deus pessoal
e posso dizer que, nunca, em minha vida, cedi a uma ideologia atéia.
Não
há oposição entre a ciência e a
religião. Apenas há cientistas atrasados, que professam ideias que
datam de 1880.
Aos
dezoito anos, eu já considerava as teorias sobre o evolucionismo mecanicista e
casualista como irremediavelmente antiquadas. No interior doátomo não reinam a
harmonia e a regularidade que estes cientistas costumam pressupor. Nele se
depreendem apenas leis prováveis, formuladas na base de estatísticas
reformáveis. Ora, essa indeterminação, no plano da matéria, abre lugar à
intervenção de uma causa, que produza o equilíbrio e a
harmonia dessas reações dessemelhantes e contraditórias da matéria.
Há,
porém, várias maneiras de se representar Deus.
*
Alguns o representam como o Deus mecânico, que
intervém no mundo para modificar as leis da natureza e o curso dos
acontecimentos. Querem pô-lo a seu serviço, por meio de fórmulas
mágicas. É o Deus de certos primitivos, antigos ou
modernos.
* Outros o representam como o Deus jurídico,
legislador e agente policial da moralidade, que impõe o medo e estabelece
distâncias.
* Outros, enfim, como o Deus interior,
que dirige por dentro todas as coisas e que se revela aos homens no mais
íntimo da consciência.”
A
mais bela e profunda emoção que se pode experimentar é a sensação do místico. Este
é o semeador da verdadeira ciência. Aquele a quem
seja estranha tal sensação, aquele que não mais possa devanear e ser
empolgado pelo encantamento, não passa, em verdade, de um morto.
Saber
que realmente existe aquilo que é impenetrável a nós, e que se manifesta como
a mais alta das sabedorias e a mais radiosa das belezas, que as nossas
faculdades embotadas só podem entender em suas formas mais primitivas, esse
conhecimento, esse sentimento está no centro mesmo da verdadeira religiosidade.
A
experiência cósmica religiosa é a mais forte e a mais nobre fonte de pesquisa científica.
Minha religião consiste
em humilde admiração do espírito superior e ilimitado que se revela nos
menores detalhes que podemos perceber em nossos espíritos frágeis e incertos.
Essa convicção, profundamente emocional na presença de um poder racionalmente
superior, que se revela no incompreensível universo, é a ideias que faço de
Deus."
|
"La
komuna opinio, ke mi estas ateisto, baziĝas sur grava eraro. Kiuj pretendas
dedukti ĝin el miaj sciencaj teorioj, tiuj ja ne komprenis tiujn ĉi.
Mi
kredas je intima Dio, kaj mi rajtas aserti, ke neniam en mia vivo mi cedis al
ateisma ideologio.
Ne
estas opozicio inter la Scienco kaj la Religio. Estas nur malprogresemaj sciencistoj,
kiuj adoptas ideojn el 1880.
En mia dek-oka jaraĝo, mi jam taksis la
teoriojn pri la meĥanisma kaj hazardisma evoluciismo senrimede malmodernaj.
En la interno de la atomo ne regas la harmonio kaj la reguleco, kiujn tiaj
sciencistoj kutimas supozi. El ĝi deduktiĝas nur probablaj leĝoj, formulitaj
surbaze de reformeblaj statistikoj. Nu, tiu malprecizeco, en la materia
kampo, naskas okazon al la interveno de iu kaŭzo, kiu produktas la ekvilibron
kaj la harmonion de tiuj malsimilaj kaj kontraŭdiraj reagoj de la materio.
Ekzistas,
tamen, multaj manieroj reprezenti Dion.
*
Kelkaj reprezentas Lin kiel meĥanisma Dio, kiu intervenas en la mondon por
modifi la naturleĝojn kaj la sinsekvon de la okazaĵoj. Ili volas meti Lin je
ilia servo, pere de magiaj formuloj. Estas
*
Aliaj reprezentas Lin kiel la jura Dio, leĝofaranto kaj polica agento de la
moraleco, kiu trudas timon kaj determinas distancojn.
*
Aliaj, fine, reprezentas Lin kiel la interna Dio, kiu gvidas de interne ĉiujn
aferojn, kaj kiu sin revelacias al la homoj en la plej funda intimeco de ties
konsciencoj.
La
plej bela kaj profunda emocio, kiun oni povas ĝui, estas la sento de
mistikulo. Tiu ĉi estas la semanto de la vera scienco. Tiu, al kiu estas
stranga tia sento, kaj tiu, kiu ne plu povas fantazii kaj esti ravita de la
sorĉo, estas nenio alia, ol mortinto.
Scii,
ke efektive ekzistas tiu, kiu estas neklarigebla al ni, kaj kiu sin
manifestas kiel la plej supera el la saĝoj kaj la plej radianta el la belaĵoj,
kiun niaj senbrilaj kapabloj povas kompreni nur pere de Liaj formoj plej
primitivaj. Tiu kono, tiu sento estas en la centro mem de la vera religieco.
La
kosma religia sperto estas la plej forta kaj la plej nobla fonto de scienca
serĉado.
Mia
religio konsistas el humila admiro al la supera kaj senlima spirito, kiu sin
revelacias pere de la malplej grandaj detaloj, kiujn ni povas percepti en
niaj fragilaj kaj necertaj spiritoj. Tiu konvinkiteco, profunde emocia antaŭ
iu povo racie supera, kiu sin revelacias en la nekomprenebla universo, estas
la ideo, kiun mi havas pri Dio."
|
FONTO: www.guia.heu.nom.br/fe_de_albert_einstein.htm
Nenhum comentário:
Postar um comentário